دل نوشته های من

           با توجه به گوهر عقل وروح پاک ،که خداوند برانسان دمیده ،هرکار بهتر،هرگونه فکروخلا قیت برتر، هرگونه قدرت و ثروت بیشتر،هرگونه نعمتی که به دست آوریم ودراختیارداریم ،همه لطف خداوند بی نهایت لایتناهی او بزرگ واقعی بوده، کسی از خودش چیزی ندارد. درهر زمینه اگرگاهی کسی ادعا کند، همان جونی که داردازخدا است .اگر فرض مدعی هم باشد که از تلاش وعقل خودش فراهم نموده، همان نعمت بازازخدا بوده ،دربرابر عظمت بی نهایت خدا واین همه موجودات وعوالم بینهایت وچیزی هایی که دراختیار خدا بوده زره ای بیش نیست پارادایم های زیادی دراین زمینه قابل ارائه می باشد فرض کنید: با این همه مدعی پیشرفت که یخچال می سازیم چقدر سرد نگه میدارد، چقدر فضا سرد می کند چقدر غرور به خرج می دهیم : وقتی مثل امروز هوابه فرمان الهی سرد می شود در یک وسعت بسیار زیاد دربعضی نقاط 50 درجه زیر سفر این ادعا ها از انسان همانند ساحرین درمقابل عصای با عظمت حضرت موسی (ع)که ازخداوند فرمان می گرفت می باشد پس هرچه پیشرفت می کنیم بایدبهتر ستایش خدا وبیشتر سپاسگزاری کنیم، وقتی هواگرم می شود اینقدراز نعمت خدا برداشت ، با همان نعمت خدا، ادعا می شوداین همه وسایل ساخته شده درمقابل عظمت خدا زره ای بیش نیست درهمه این تغیر تحولات لحظه لحظه عظمت با شکوه لایتناهی  پادشاه پادشاهان که ازقدیم بوده وهست بیشتر نمایان می گردد